On the Sculptures of Mustafa Bulat -Mustafa Bulat’ın Heykelleri Üzerine -Prof. Mümtaz Demirkalp

Mustafa Bulat’ın Heykelleri Üzerine



Heykel, sanatın evrensel değerleriyle biçimine ulaşırken, özünü ise onu yapanın ( sanatçının ) üzerinde yaşadığı coğrafyanın belirlediği görülebilir. Yaşanılan coğrafya, üzerinde bulunulan toplumun sosyal, ekonomik ve kültürel birikimlerinin bütünüdür. Doğal olarak ta bu coğrafyada yaşayan insanın da bütününe işaret eder. Bakış alanımıza giren bu işaret ile insana yak(ın)laşır, onu anlamaya, yapıp ettiklerini anlamlandırmaya çalışırız.

Diğer yandan bakışımız; ölçülebilir kapsamda bir masanın yada bir dolabın, bir tarlanın yada bir gökdelenin boyutları hakkında bir fikre sahip olmamızı sağlayabilir. Hatta bu bakışımızla tahmini alan yada kütle hesabı da yapabilir, istenildiğinde bilimsel yöntemleri kullanarak kesin sonuçlara da ulaşabiliriz.

Biçimsel durumdaki ölçülebilirlik, sanatçının heykellerinde de mümkün görülebilirken, heykelin özüne yönelik ölçülebilirliğin içinden çıkılabilir bir durum olmadığı görülebilir. Mustafa Bulat’ın heykellerinde en ,boy ve yükseklik değerleri fiziksel ölçümü vermesine karşın, sanatçının heykellerinde ölçülere sığdıramadığımız “ sanatsal boyutları” ancak onlara dokunarak, onları görerek, duyarak ve hissederek yani onları bütünüyle içselleştirerek kavrayabiliriz.

Heykelin ölçülere sığmayan bu durumu, onu ölçülebilir diğer nesnelerden ayırmakta, anlaşılabilirliğini, kavranabilirliğini zorlaştırmaktadır. Ancak Mustafa Bulat heykellerinde izleyene ulaşabilme yolunda yukarıda bahsedilen zorluğu, insanın güncel hallerini mekansal elemanlarla buluşturarak aşma becerisini gösterebilmiştir. Bulat insanın güncel hallerine yakınlaşmakta ve bu hallerini ( düşlerini ) taşla buluşturmakta, onları bu yolla boyutlandırmaktadır.

Mustafa Bulat sergisinde yer alan heykellerinde nerede, nasıl ve nelerin içinde yaşamakta olduğumuz konusunda bizi düşündürmekte, yaşamda ölçülemeyen sevgi, korku, endişe gibi insanın güncel hallerini sanatça ortaya koymaktadır.



Mümtaz Demirkalp
2007


On the Sculptures of Mustafa Bulat

While the sculpture reaches its form through the universal values of art, its essence is determined by the geography where its maker, namely the artist lives. The geography where he/she lives is the whole of social, cultural and economic backgrounds of the scoiety in which he/she lives. Naturally, it points to the whole of man living in this geography. Through this sign that enters our perspective, we approach the man, try to understand him and give meanings to whatever he does.

On the other hand, our perspective may enable us to have an opinion of the dimensions of a measurable table, cupboard, field or skyscraper. We can even make an estimated calculation of area or mass and arrive at definite results by using scientific methods when requested.

While quantitativeness in formal state seems possible in the artist’s sculptures, it can be seen that quantitativeness towards the essence of the sculpture is an impossible-to-escape state. While the values of width, height and length provide the physical dimension in Bulat’s sculptures, we can only perceive the artistic dimensions that we can not squeeze into the dimensions in the artist’s sculptures only by touching them, seeing them, hearing and feeling them, that is by internalizing them completely.

This immeasurable quality of the sculpture distinguishes it from the other measurable objects, also making it difficult to understand and perceive them. However, Mustafa Bulat has managed to overcome the abovementioned difficulty on the way to embracing his spectators by bringing together the everyday states of man and spatial elements. Bulat approaches the everyday states of man and brings together these states, or dreams, with stone, thus adding dimensions to them.

Through his sculptures in his exhibition, Bulat leads us to think about where, how and in what we live; he also reveals the everyday and immeasurable states of man, such as love, fear and anxiety.
Mümtaz Demirkalp, 2007